Niets is zo overweldigend voor een 12 jarig jongetje als de Star Wars saga. In 1982 zag ik samen met mijn broer Robbert een dubbele vertoning van van Star Wars a new hope en the Empire strikes back in het Corso Theater in Castricum. Ik wist niet wat me overkwam. Sindsdien heeft de magie van de cinema me ooit nog zo kunnen overrompelen als toen. Een belangrijke bijdrage in de onderdompeling van het Star Wars universum was in de vorm van de muziek. De genialiteit van John Williams is niet veel minder dan die van George Lucas. Wat betreft George Lucas: ik heb altijd een hekel gehad aan die hetze die het publiek ging ontwikkelen omdat Phantom Menace niet Star Wars waardig zou zijn. Dit vind ik onzin. Phantom Menace is een goede film, en natuurlijk is de indruk van de film op een volwassene niet te evenaren als de indruk van het orgineel op het kind. Als de films in omgekeerde volgorde waren uitgebracht, dan had een flink aantal waarschijnlijk a New Hope verguisd.
Ik heb vanavond Star Wars in Concert bijgewoond in het Hockey Stadion hier in Vancouver. Gepresenteerd door Anthony Daniels, met een volledig symphonie orkest en koor. Wat een genot om die muziek live aan te horen, vergezeld met beelden uit Star Wars. Mocht de toer ook Europa aandoen, dan is mijn advies om dit zeker te gaan bekijken.
