De Terreur van de Bureaucraat

Tja, daar ging mijn vrije dag. Ik dacht even snel een theorie test te doen voor het Canadese rijbewijs. Ik onderschatte de terreur die de bureaucraten kunnen zaaien. Het begint eigenlijk al met de pure discriminatie van Nederlanders. Kom je uit Duitsland, Oostenrijk of Zwitserland, dan kan je zo 1 op 1 je oude rijbewijs inruilen voor een Canadees exemplaar. Een Nederlander is echter de klos. Ik moet opnieuw theorie- en rij-examen afleggen. Tja, daar had ik me al bij neergelegd. Toen ik op het ICBC verscheen werd mij een theorie examen geweigerd. Mijn Nederlandse rijbewijs was namelijk niet in het Engels verklaard. Of ik maar even een officiele vertaling wilde overleggen. Ik kreeg een formulier mee en werd naar het Consulaat gestuurd. Op Internet had ik het adres opgezocht, en zag dat dit mij 43 dollar ging kosten. Ik dus naar het Consulaat. "Nee mijnheer, dit soort dingen doen wij niet". Ik word ter plekke boos, en leg die trut achter het ruitje uit dat de vertaal service op het Internet is vermeld, inclusief prijs nota bene. Trutje terug naar haar baas. Maar nee hoor, men was niet bereid om het ICBC formulier in te vullen. Ik kon een copy van mijn eigen rijbewijs krijgen, en dan zou zij in het Engels er bij zetten wat mijn geboorte datum en plaats waren. Nou, dat dus maar laten doen, voor 43 dollar. Terug naar ICBC: deze vertaling wordt niet geaccepteerd. De moed zakt me in de schoenen en ik leg uit dat ik precies deed wat ze me vroegen, maar dat dit alles is wat het consulaat voor me doet. Uiteindelijk mocht ik de test doen (40 goed van 46) maar de uiteindelijke certificatie zou ik pas krijgen als de manager weer op kantoor is. Mijn NL rijbewijs is ingenomen, en ik mag nu alleen nog maar onder supervisie rijden. Ik vroeg nog om een bewijs van inname, maar zelfs dat kreeg ik niet mee. Zucht, was ik maar in 1910 geboren. Toendertijd kocht je gewoon een T-Ford als je wilde rijden, en niemand die er verder iets mee te maken had. Je was alleen afhankelijk van de petroleum boer voor de peut of de alcohol voor in je brandstof tank. Dit soort dingen worden me af en toe gewoon te veel. Treiter de burger maar lang genoeg, en dan krijg je vanzelf amok-makers zoals de Breedbeeld-Don Quichotte die de Rembrandttoren bestormde met een Uzi. Ik zie het mezelf nog wel een keer doen. Illegaal en onverzekerd rondrijden wordt als optie steeds aantrekkelijker. Als slot de trivia: Wanneer dim je groot licht? Als je tegenligger 50, 100, 150 of 200m verwijderd is? Ik gokte 100m, maar dat is fout.

Auto weg?

Man, oh, man, wat was dat schrikken. Zojuist wilde Amy naar huis rijden, dus lopen we naar haar auto toe, geparkeerd op Beach Avenue. We kunnen de auto niet vinden, hij is weg! Met mijn SV1000SZ Suzuki trauma nog in het geheugen gegrift vrees ik voor het ergste. Amy heeft een Volkswagen Kever nieuwe stijl, en ze is er dol op. We hoopten op een actie van parkeerbeheer, en dat was gelukkig ook het geval. De auto was weggesleept door die parkeer nazi's. Gelukkig was de 'impound' gewoon open 's nachts, dus we konden met de credit card meteen terecht. Toevallig had ik vanochtend een parkeer vergunning aanvraag ingediend bij de appartement beheerders. Van hen kreeg ik echter te horen dat ze dit jaar geen vergunningen meer uitdelen. Dit vind ik vreemd, want er zijn genoeg lege plekken in de parkeergarage.

Vancouver Eiland

We zijn terug van Vancouver Eiland. We hadden een dagtripje gemaakt naar het eiland. We hebben de ferry naar Nanaimo genomen, in de auto van de Amy. Daar hebben we o.a. Cathedral Grove bezocht. Een oer-bos met reuzachtige red-ceder bomen. Er was ook een tourist-trap met als gimick een gebouw waar ze op het dak gras hadden gelegd, en geiten aan het grazen waren. Het hoofd-doel was een verjaardags-diner voor Amy met haar moeder. Amy's moeder komt uit Nederland, en is op haar 18e Nederland verlaten voor Zuid Afrika en Canada. Haar familie komt uit Velsen, en zelf is ze in Wijk aan Zee geboren. Ze heeft oven voor pottenbakken, en doet aan Kayaken. Dit weekend heb ik een trui gekocht, een DVI-HDMI adapter (die niet werkt vanwege PS/3 copy protection), South Park Season 10, twee extra stoelen, een muur kastje, en een side-table op wieletjes. Op dit moment zijn we beiden aan het studeren. Ik op het verkeersregelement, en Amy studeert haar Duitse woordjes. Het is fijn om beiden op maandag een vrije dag te hebben.

Kredietwaardig

Nou zeg, dat is me ook wat. VISA heeft mijn aanvraag voor een creditcard afgewezen. Reden? "The credit bureau was unable to furnish us with a credit file in your name." Toch wel de omgekeerde wereld. In Nederland wilde ik mijn American Express opzeggen. Toen kreeg ik een vertegenwoordiger aan de lijn die mij vertelde dat ze wel ontzettend tevreden waren met mij als klant. Nooit een cent ook maar een dag te laat betaald. Ook hadden ze een aardige omzet aan mij, vanwege mijn regelmatige business trips naar de USA voor SARA. Of ik toch niet wilde blijven, dan zou American Express de kosten van mijn goldcard voor hun rekening nemen. Met andere woorden, de perfecte klant geweigerd door VISA. Maar ook in Canada wordt AMEX niet overal geaccepteerd. Ook paypal doet geen AMEX meer. Nou, eens kijken of mijn RBC account manager dit voor mij gaat oplossen. Verder heb ik sinds het boot feestje non stop gewerkt. Ik ben nu dus aardig brak. Maar als compensatie volgende maandag en dinsdag een vrije dag. Ik zie er naar uit, en ik hoop dat de zomer hier nog niet is afgelopen.

Feestje

Het goede nieuws: ik had vanavond een bedrijfsfeestje op een boot. Live muziek, een een cocktail bar met fancy drinks. Ik vond het zeer geslaagd. Het slechte nieuws is dat ik er nu ook aan moet geloven: dit weekend zowel zaterdag als zondag overwerken. Phew.... even wennen hoor. Amy viert zaterdag haar verjaardag, en dat gaat natuurlijk voor. We gaan morgen naar een improvistatie comedy performance.

Hot Rodding

Hot Rodding is populair hier in Noord Amerika. Het concept van een Hot Rod is vrij standaard, en gaat ongeveer als volgt: Je begint met een jaren 20, jaren 30 Ford automobiel. Dit kan een model T, een model A, of nog het meest populair, een model 18 zijn. De fenders (spatborden) worden er veelal afgehaald, evenals elk overbodig ballast. Het dak wordt verlaagd, en ook de hele carrosserie wordt lager op het chassis gemonteerd. Ten slotte wordt het oude motorblokje vervangen door een potente V8. In de praktijk komt dat bijna altijd neer op een Chevrolet 350 cubic inch small block V8. Over het algemeen wordt de motorkap ook verwijderd, zodat het hart van de auto goed zichtbaar is.

Hot rods komen in verschillende body typen, zoals roadster (open auto), coupe of pick-up. Het is van een grass-roots beweging uitgegroeid tot big business, dus helaas zijn hot rods tegenwoordig gewoon spik splinter nieuwe autos. Zowel frame als body zijn nieuw te kopen, alsmede alle onderdelen. Deze nieuwe hot rods worden desalnietemin aangeduid met 1932 Ford, wat natuurlijk niet echt zo is. Een Deuce is een 1932 model, en een Hi-boy duidt aan dat de hot rod geen fenders heeft, zodat al dat mooie rubber goed zichtbaar is. Ik ga proberen een hot rod meeting bij te wonen volgende week. Ik ben er wel ontvankelijk voor. De auto hierboven rijdt rond in downtown Vancouver, en heb ik met mijn mobieltje kunnen vastleggen voor jullie.

Gewond

Hmm... ik heb mezelf weer verwond. Dit keer met het long-board. Ik was te overmoedig op een te steile heuvel. De snelheid liep veel te hoog op, en ik had geen ruimte om te manouvreren. Toen ik van mijn board sprong ging ik al zo snel, dat mijn benen absoluut niet snel genoeg konden rennen. En toen dus op het afsfalt. Er was geen verkeer in de buurt, gelukkig, maar alles ligt nu open, handen, elleboog, schouder, knie. Zelfs het long-board zat onder het bloed. Yakkes. Het gebeurde op weg naar mijn werk, in de buurt van mijn vrienden Slavica en Goran. Die hebben me opgevangen. Goran heeft waterstof peroxide gekocht, en ze hebben me toen verpleegd. De wonden zijn schoongemaakt, en ik kon weer naar mijn werk. Ik heb nog wel pijn, maar ik ben er nog redelijk goed van af gekomen. Ik hoop dat ik een beetje kan slapen vanacht. De wond van mijn fiets-ongeluk is nu ook weer open. Nou, ik hoop dat ik er van leer. Ik ken mezelf. De meeste fouten maak ik meerdere malen. Geen ezel dus. Ik heb inmiddels mijn medi-care kaart binnen, dus als het moet kan ik gratis naar de doktor. Maar ik verwacht niet dat dit nodig is.

Terug uit het graf.

Ha! Het leeft.... mijn overleden PS/3 is uit zijn graf opgestaan. Sony wilde 'm niet repareren omdat ik em van eBay Japan had, maar dankzij Old School Gamer zit er nu een nieuw motherboard in de spelcomputer. Goedkoop was het zeker niet, maar ik betaal liever een premium aan Old School Gamer, dan dat ik Sony zou belonen voor de slechte service door een 2e PS/3 te kopen. Ik had het hele Internet afgezocht, maar commerciele repair service voor de PS/3 bestond gewoon niet. Tot dat ik maanden later nog eens zocht. En zowaar: er was er eentje in.... Edmonton Canada! What are the chances of that? Volgens mij heeft ie klanten uit de hele wereld. De Ubuntu GNU/Linux partitie is verdwenen helaas, dus ik hoop dat ik nog ergens een copy heb van mijn realtime raytracer voor de Cell processor. Als bonus heb ik nu een US-regio motherboard en kan ik Canadese DVDs afspelen. Ook heb ik nu wireless ethernet, hetgeen niet op mijn oude motherboad zat.

Victoria

Ik ben zojuist terug gekomen uit Victoria. Het begon niet al te best: ik had vluchtig op de kaart gekeken waar het bus-depot van Greyhound was. Echter, ik raakte verdwaald in een verlaten industrie gebied.Toen ik de weg vroeg bleek ik totaal de verkeerde kant op te zijn gegaan. Echter, op dat verlaten industrie terrein zat wel een motorfiets verhuur bedrijf. Ha! Voor niet veel meer dan de prijs van de bus-rit heb ik een Suzuki 200cc dirt-bike gehuurd. Tjonge, wat had ik daar een plezier van. Het begon al bij de Ferry: motorfietsen hebben priority boarding. Wow... een enorme stoet wachtende autos voorbij gereden, en vooraan een plaatsje op het schip gekregen. Ook ben ik met die motorfiets niet afhankelijk van de bustijden. Rijden op het eiland was super. De omgeving is echt gemaakt om te toeren. Mooie glooiende bochten, en prachtige vergezichten. Ik heb Beacon Hill bezocht, en ook het Maritime Museum. De oudste lift van Canada was hier nog in werking. Toen ik weer de boot af reed op het vaste land, had ik pas door dat er een papiertje op mijn gashandle zat. Zucht.... een parkeerboete. Heel erg flauw. Hij stond niet in de weg, ik had 'm vast gemaakt aan een fietsenrek op een 'sidewalk', want ik wilde niet dat ie gestolen zou worden. Nou, ik ga de 85 dollar niet betalen. Eens kijken of de stedelijke ambtenaren mij weten te vinden via het verhuurbedrijf. Ik hoop niet dat ik net zo'n hekel ga krijgen aan de Candese overheden als de Nederlandse. Hmm... toch maar een vrijstaat stichten?